wat je al niet met je meedraagt
vooral de blunders lijken vers
zoveel chromosomen als jouw richting
hoeveel anderen komen op jouw weg?

herinneringen komen en gaan en het geweten heeft
nooit zonder werk gezeten om bekommerd elkaar
aandacht te geven als het vreemde pijnlijk rondgaat en
met tijd ontdekt wordt als het nieuwe zonder spreken

de urgentie samen spannend vormt het nieuwe zorg
voelt het eigen om vooral het verlangde aan te gaan
het te doen genieten om de eerste keer echt
wezenlijk te zijn als wat ik noem 'mijn hart'